Сёння шмат людзей кажа, што рэлігія іх абмяжоўвае, што яны не адчуваюць сябе вольнымі ў Касцёле. А што абвяшчае Касцёл?
Дакладна тое, што і Бог, Касцёл кажа тое, і толькі тое, што чалавеку хоча сказаць Бог. А Бог кажа: ты вольны, але нельга пераступаць цераз мае прыказанні. Прыказанні, прынамсі, не абмяжоўваюць і не знявольваюць чалавека, але даюць яму сапраўдную вольнасць. Чалавек, які не слухае Божае слова становіцца нявольнікам ці сусвету, ці д’ябла! Заўсёды так бывае: ці чалавек паслухмяны Богу і з’яўляецца вольным, ці слухаецца д’ябла і з’яўляецця яго нявольнікам. 
 
Пяройдзем да Евангелля, якое кажа нам пра спакушэнне Езуса на пустыні. Пан Езус перажыў на пачатку сваёй публічнай навукі вельмі цяжкія хвіліны. Яго спакушалі – так як і першых прабацькоў у Раі – каб зламаў Божае прыказанне. Аднак Ён перамог!  Праз гэта даў нам знак, што кожны з нас можа перамагчы д’ябла – калі будзе звязаны з Богам, так як Езус звязаны з Айцом. Місія з Назарэту перамагае спакусы зброяй паслухмянасці Божым загадам. Кожны раз знаходзіць аргумент, каб не падпарадкавацца д’яблу, а перамагчы яго. 
 
Езус змагаецца з голадам. Пасля саракадзённага посту адчувае голад. Як Божы Сын, мог перамяніць камяні ў хлеб, але не робіць гэта. Як часта людзі не могуць адмовіцца ад мяса ў пятніцу! Могуць быць сытымі, могуць есці рыбы, малочныя прадукты, печыва, марскія прадукты… толькі нельга адно – так,як у Раі. A сучасны чалавек ізноў ламае Божае права. 
Езус змагаецца са злоўжываннем Божага Провіду. Не выпрабоўвае Бога.  Сёння штораз больш маладых людзей ездзяць на машыне на мяжы рызыкі. Так моляцца: „Божа, сцеражы мяне!”, а едуць 240 км/г! А ці гэта не выпрабаванне Бога? Ці напрыклад, калі хтосьці едзе матацыклам паміж грузавымі машынамі, ці не з’яўляецца гэта дзёрзскай надзеяй ў Божы Провід? I  таксама ў гэтым сучасны чалавек ламае Божае права. 
 
Езус не хоча, каб мы пакладалі надзею ў багаццях гэтага свету, бо яны мінаюць і не з’яўляюцца трывалымі. Усё тут на зямлі з’яўляецца зямным і часовым, таму Пан паказвае нам, каб мы выходзілі за межы тленнасці. Ён прагне валадарства, але не тленнага, а вечнага. Шмат людзей аддало б пашану д’яблу, каб толькі быць багатым ці мець уладу! Што больш, так адбываецца, бо людзі аддалі душу д’яблу. За цяперашнія “сарэбранікі” прадаюць Бога! І таксама ў гэты сучасны чалавек ламае Божае права. 
Мы, аднак – молячыся – ідзём за Табой, Езу – наш Місія! Не хочам паддавацца злу, а хочам так, як Ты – зло перамагаць дабром! Таму просім – будзь заўсёды з намі і ў нас! Няхай намі кіруе Твой Дух! I дазволь нам падчас гэтага Вялікага Посту нанова распаліць гарачую і жывую любоў да Цябе. 
 
Апрацавалі: 
Анжаліка Пілат
кс. Лукаш Карасінскі SDS