На гэтым тыдні святары нашай парафіі запрашаюць вернікаў на перадсвяточную споведзь. Споведзь будзе ад панядзелка да суботы за 30 хвілін да распачацця ранішняй Імшы і вечарам ад 18.00. Змяшчаем на нашым сайце адказы на частыя пытанні аб сакрамэнце споведзі.
 
Чытайце па тэме таксама «Рыхтуемся да споведзі»
 
Чаму мы спавядаемся радзей?
На жаль, сучаснасць дыктуе сваё, і пачуццё граху сярод вернікаў зніжаецца. Людзі часам думаюць, ці не дастаткова пакаяння з агульным вызнаннем і адпушчэннем грахоў толькі перад Богам? Колькасьць людзей, якія спавядаюцца ў велікодны перыяд, дастаткова вялікая. Але не кожны вернік лічыць сябе дастаткова «грэшным», каб часцей прыступаць да споведзі. 
 
Трэба задаць сабе пытанне: можа, для мяне лягчэй апраўдаць свае ўчынкі і не заўважаць граху, чым рэгулярна спавядацца?
 
Навошта вам патрэбна споведзь перад святаром? 
Хрыстос сказаў: «Каму адпусціце грахі, таму будуць адпушчаны, на кім пакінеце, на тым застануцца». Бог заснаваў сакрамэнт пакаяння праз пасрэдніцтва святара. Нягледзячы на гэта, вернікі часта не жадаюць спавядацца і знаходзяць на шмат прычын, кажучы напрыклад: «Я не спавядаюся ў маладога святара» або не спавядаюцца ў знаёмых святароў, бо баяцца, што той будзе горш пра цябе думаць, атаясамліваць з тымі ці іншымі учыненымі грахамі і г.д. 
Тым не менш, варта памятаць, што праз святара атрымоўваем адпушчэнне ў імя Хрыста. 
 
Як пераканаць тых, хто саромеецца спавядацца? 
Вельмі лёгка грашыць, цяжка прызнаць гэта. І мы павінны саромецца таго, што мы грашым, а не таго, што прызнаёмся. Але нельга прымушаць да сакрамэнту пакаяння. Калі вы не адчуваеце сябе камфортна, стоячы на каленях у спавядальні, можна папрасіць індывідуальнай споведзі па-за канфесіяналам. Трэба знайсці свой шлях да вызвалення ад зла і рабіць дабро. Як правіла, пачаць трэба з працы над сабой.
 
Можа, спавядаемся з адных і тых жа грахоў?
Вядома, што адной з умоў для адпушчэння грахоў з'яўляецца цвёрдая пастанова пазбегнуць сваіх грахоў. Калі хтосьці пасля споведзі нічога не мяняе, павінен спытацца: чаму? Як правіла, аднак, людзі спрабуюць пераадолець грэх у сабе. Лічым, што той, хто прыходзіць да споведзі, хоча змяніць і палепшыць сваё жыццё. 
 
Ці сапраўды святар трымае таямніцу споведзі?
Святар абавязаны трымаць споведзь у таямніцы назаўсёды. У гісторыі Касцёла менавіта па гэтай прычыне было шмат святароў-пакутнікаў. Захаваць гэта таксама абавязаны святар, які адмаўляецца ад свайго святарства. Калі хтосьці мімаволі стаў сведкам чыёй-небудзь споведзі, ён таксама звязаны гэтай таямніцай.
 
Калі святар можа адмовіць у споведзі? 
Гэта заўсёды няпростае рашэнне. Святар дапаможа нявопытнаму, задасць адпаведныя пытанні, выслухае жыццёвыя праблемы. Адмаўляюць у споведзі парам, якія жывуць у несакрамэнтальным саюзе, хоць Касцёл не адмаўляецца ад гэтых людзей. Дарога, зачыненая да сакрамэнту, не азначае, што яна поўнасцю закрыта да Касцёла або да Бога.
 
Калі спавядаемся, навяртаемся да Бога?
Нават калі хтосьці прыходзіць адзін раз у год да сакрамэнту пакаяння таксама раскайваецца і навяртаецца. Нават прысутнасць і малітва перад канфесіяналам з’яўляецца актам пакоры і пакаяння, і гэта, па меншай меры крок наперад.
 
Ксёндз Уладзімір Шыдлоўскі SDS,
«Наша парафія №6»